نقش بور در تغذیه گیاهان بسیار گسترده‌تر از آن چیزی است که اغلب تصور می‌کنیم.
بور معمولاً به‌عنوان عنصری ضروری برای زنده‌مانی گرده‌ها شناخته می‌شود، زیرا کمبود آن می‌تواند منجر به ایجاد میوه های نامتوازن و حتی کاهش تشکیل میوه می شود. اما اهمیت بور فراتر از این است؛ این عنصر نقش کلیدی در ساختار و استحکام سلولی، مقاومت گیاه در برابر بیماری‌ها، ایجاد ریشه سالم و جابه‌جایی کلسیم در گیاهان دارد.
با این حال، مرز بین کمبود و سمیت بور بسیار باریک است و این عنصر به‌راحتی از پروفایل خاک شسته می‌شود. بور همراه با کلسیم به ساختار مستحکم سلول‌های گیاهی کمک می‌کند و از بروز مشکلاتی مانند لکه‌های داخلی در سیب‌زمینی یا هسته توخالی در گیاهان خانواده کلم (Brassicas) جلوگیری می‌کند. همچنین، بور نقش مهمی در گرده‌افشانی دارد و برای رشد مناسب ریشه‌ها ضروری است.
مدیریت تأمین بور در بسیاری از محصولات کشاورزی چالش‌برانگیز است.
✔ اشکال مختلف کاملاً محلول بور که در ترکیب کودها قابل استفاده هستند، باید با دوزهای مناسب مصرف شوند تا خطر سمیت کاهش یابد.
✔ بور به‌شدت مستعد شسته شدن از خاک است، به‌ویژه در خاک‌های شنی، و در صورت بارندگی یا آبیاری مداوم در خاک باقی نمی‌ماند.
✔ مصرف برگی یا برگپاشی (Foliar) یک گزینه جایگزین است، اما از آنجایی که گیاه در طول دوره رشد خود به‌طور مداوم به بور نیاز دارد، باید به‌صورت مکرر استفاده شود.
یک راه‌حل مؤثر برای این چالش، استفاده از فرم‌های آهسته‌رهش (Slow-release) بور است، که باعث می‌شود این عنصر به‌طور تدریجی در طول دوره رشد گیاه در دسترس باشد و از کمبود یا سمیت آن جلوگیری شود.
شرکت Omnia Specialities نماینده توزیع محصول OrganiBOR در استرالیا است؛ یک منبع غنی از بور که شامل بورات کلسیم و منیزیم (Hydroboracite) بوده و برخلاف ترکیبات محلول در آب، در سیترات محلول است. این محصول همچنین دارای گواهی استفاده در کشاورزی ارگانیک می‌باشد.
گرانول‌های OrganiBOR در آب نامحلول هستند و پس از تماس با خاک، به‌تدریج از طریق فعالیت‌های میکروبی و فرایندهای طبیعی هوازدگی در محیط‌های مرطوب تجزیه می‌شوند. در نتیجه، سطح بور خاک طی چند هفته افزایش می‌یابد و این روند تدریجی، تأمین پایدار و مداوم بور را برای گیاهان فراهم می‌کند تا زمانی که گرانول‌ها به‌طور کامل در خاک جذب شوند.
OrganiBOR یک محیط غنی از بور را در خاک ایجاد می‌کند که بسته به میزان مصرف و شرایط محیطی، بین ۱ تا ۳ سال پایدار خواهد ماند، و به این ترتیب، نیاز گیاهان به این عنصر حیاتی را به شکلی مداوم و مؤثر برطرف می‌کند.
